“‘Aan mijn jeugd bewaar ik een overweldige herinnering, tot de dag dat ik naar school gestuurd werd. Sinds dat moment ben ik beroofd van mijn ziel, en die heb ik nooit hervonden. Deze smartelijke zoektocht is heel het verhaal van mijn schilderkunst.’ Het klinkt misschien wat pathetisch, maar als je de doeken van Leon Spilliaert bekijkt, geloof je deze ontboezeming direct.”

“In Nederland is de scooter vooral onder jonge snelheidsduivels mateloos populair. Wie is er niet eens van de sokken gereden door een opgeschoten kamikaze-puber op zo’n flitsend racemonstertje. ‘Ach, dat soort scootertjes noem ik tupperware’, zegt Kees Portanje uit Bunnik.”

“Nog niet iedereen weet het, maar Jeff Koons is alweer een tijdje terug. De controversiele Amerikaanse kunstenaar die zijn eerste hoogtepunt aan het eind van de jaren tachtig had, is bij het grote publiek vooral bekend vanwege zijn pornografische foto’s met zijn hitsige Hongaarse echtgenote, de pornoster Cicciolina. In de serie foto’s, sculpturen en schilderijen onder de titel Made in Heaven zagen we Koons in verschillende posities de liefde bedrijven met de blonde stoot: Jeff bovenop, Jeff onderop, Jeff beft, etc.”

“De toekomst kent in de ogen van de avant-garde striptekenaar Enki Bilal slechts een seizoen: de nucleaire winter. In zijn futurisctische verhalen schotelt hij ons een onheilspellende wereld voor van een post-apocalyptische samenleving. Daarin strijden corrupte cyborgs en gewelddadige androiden samen met een allegaartje van gemuteerde mythologische figuren en angstaanjagende ruimtewezens om de absolute macht over planeet Aarde, waar de duistere metropolen kapotgeschoten zijn en de ruineuze wolkenkrabbers bevolkt worden door sufgekloonde naamlozen die stuk voor stuk aan bloedarmoede lijken te lijden. Bladerunner meets Osama Bin Laden meets Buck Rodgers. Zeg maar.”

“‘Tot de volgende keer’, roept de bajesklant bij het verlaten van de gevangenis in het Franse Loire-stadje Blois. De man maakt zich geen illusies: hem zien ze weer terug. Eens een dief, altijd een dief, en hij is blijkbaar niet de beste. Het achttienjarige meisje Agatha heeft heel andere verwachtingen van het leven. Ze woont in Blois en droomt van een grote boerderij met veel land en paarden, honden en katten. Een man wil ze, en een kind. En altijd gelukkig zijn.”

“‘I never forget a face, but in your case I’ll be glad to make a exception.’ Het is maar een van de vele snedige citatent die Groucho Marx onsterfelijk hebben gemaakt. Samen met zijn broers toerde hij begin vorige eeruw langs de theaters van small town America. Met deze vaudevillshows, waarin de grappen elkaar al in razend tempo opvolgden, werd de basis gelegd voor de onstuimige carrieres van de Marx Brothers.”

“Ook zo’n moeite met schilders die hun kunstenaarschap willen benadrukken door een baret te dragen? Of met musici die hun haar virtuoos overeind kammen ten einde het wereldvreemde genie uit te kunnen hangen? En dan die dichters… Jean Pierre Rawie, dat is me er eentje. Een rare snoeshaan is het, een romantische dichter die er behagen in schept om champagne uit een damesschoen te drinken. Kinky! Nee, niets menselijk is hem vreemd deze excentrieke domineeszoon.”

“U kent ze wel, van die creatieve types. Iedereen heeft wel een exemplaar in zijn familie of kennisenkring. Aardige mensen over het algemeen, maar ze nemen zichzelf soms een tikkeltje te serieus. Geef ze daarom niet te veel krediet als u de zoveelste kandelaar van brooddeeg of multifunctionele schaal van papier-mache ten geschenke krijgt, want voor je het weet noemt de creativeling zichzelf een ‘eigenzinnig kunstenaar’.”

“Nooit geweten dat de beroemde beeldend kunstenaar Tony Oursler een videoclip voor David Bowie heeft gemaakt? Het is ook niet waar. De regisseur van Bowie’s muziekvideo Litlle Wonder heeft zich alleen verregaand laten inspireren door Ourslers video-installatie, waarin videobeelden worden geprojecteerd op poppen. Helaas wordt dat nooit ergens vermeld. Zelfs niet n het kunstinstituut NRW-Forum in Dussledorf waar de clip de hele dag vertoond wordt in het kader van de expositie Video – 25 Jahre Videoaesthetik.”

Lees hier het volledige artikel

“Als ik hier wat doe, wil ik daar wat zien. Een ontevreden man van middelbare leeftijd wijst naar een groot projectiescherm van de installatie East by West. In zijn hand heeft hij een bal. Met deze bal dient hij een soort jeu de boules te spelen. De bewegingen van de ballen wordn opgenomen door een camera en vervolgens door een computer vervormd waardoor er een abstract beeld ontstaat dat geprojecteerd wordt op een scherm. Maar… tussen de opname en de weergave zit een flinke vertraging dus het resultaat is niet direct zichtbaar. Vandaar dat hij zijn beklag doet bij de organisatie: Kijk maar, er gebeurt niets.”

Lees hier het hele artikel

“Het museum Beelden aan Zee in Scheveningen is een echt vrouwenmuseum. Of beter: een damesmuseum. Of nog beter: een museum voor deftige Haagse dames van na de overgang, die graag een zijden sjaal dragen, het liefst half over de schouder gedrapeerd. Beelden aan Zee is evengoed een mooi (particulier) museum voor beeldhouwkunst, stijlvol ontworpen door de bekende architect Wim Quist en opgeleverd in 1994.”

Lees hier het volledige artikel

“Kunstenaars zijn soms onverbeterlijke lastposten. Recidivisten zijn het, die elke keer weer wegkomen met hun alibi: de kunst. Maar vaak zijn hun streken wat flauw, een beetje ondeugend maar niet werkelijk confronterend. Het mag soms wel wat radicaler, wat subversiever, wat hemelbestormender. Laat de kijker zich maar medeplichtig voelen.”

Lees hier het volledige artikel